بررسی شیوع سرمی و ریسک فاکتورهای مرتبط با توکسوپلاسموزیس در میان قصابان شهر سنندج، غرب ایران

توکسوپلاسموزیس از جمله بیماری های زئونوز با گسترش جهانی است. اطلاعات اندکی در ارتباط با خطر مواجه شغلی در این بیماری وجود دارد. لذا هدف از این مطالعه تعیین شیوع سرمی و ریسک فاکتورهای مرتبط با توکسوپلاسموزیس در میان قصابان شهر سنندج، غرب ایران، بود. این مطالعه مقطعی از اردیبهشت تا مهر سال 1397 بر روی 53 قصاب شاغل در قصابی های شهر سنندج، مرکز استان کردستان، انجام شد. نمونه گیری به صورت سرشماری بود. معیار ورود قصابان به مطالعه شامل حداقل 1 سال سابقه کار در قصابی و سن بیشتر از 18 سال بود. از هر قصاب 5 میلی لیتر خون وریدی در شرایط آسپتیک اخذ شد و سرم تهیه گردید. تمام 53 نمونه سرمی با استفاده از کیت الایزا جهت حضور آنتی بادی IgG ضد توکسوپلاسما گوندی ارزیابی شدند. همچنین، مشخصات دموگرافیک و ریسک فاکتورهای توکسوپلاسموزیس بررسی گردید که عبارت بودند از: سن، محل زندگی، سطح تحصیلات، مدت فعالیت به عنوان قصاب، مصرف گوشت خام، خوردن مواد غذایی هنگام کار کردن، پوشیدن دستکش، زخمی شدن هنگام تماس با گوشت خام و نگه داری گربه. جهت آنالیز داده ها از آزمون های مجذور کای و رگرسیون لجستیک چندمتغیره بهره گرفته شد. در مجموع، 6 نفر (11/32 درصد) از 53 قصاب شرکت کننده در این مطالعه توکسوپلاسما مثبت بودند. ارتباط معنی داری بین خوردن مواد غذایی هنگام کار کردن و نیز پوشیدن دستکش با شیوع توکسوپلاسموزیس مشاهده گردید (P 0.05). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شیوع سرمی توکسوپلاسموزیس در میان قصابان شهر سنندج در سطح پایینی بوده که می تواند از سه بعد توجیه شود: آشنایی بیشتر قصابان نسبت به کیست بافتی انگل در مقایسه با سایر اقشار جامعه، نادیده گرفتن قصابان شاغل در قصابی های فاقد مجوز که کمتر اصول بهداشتی را رعایت می کنند و نیز پیشرفت فرآیندهای مختلف عرضه گوشت خام در دو دهه اخیر.