اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر مشکلات رفتاری کودک و فقدان لذت جویی مادران دارای کودک کم توان ذهنی آموزش پذیر

تولد و حضور کودکی با کم توانی ذهنی در هر خانواده ای، می تواند رویدادی نامطلوب و چالش زا تلقی گردد که احتمالا تنیدگی و سرخوردگی و احساس غم و نومیدی را به دنبال خواهد داشت. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی فرزند پروری مثبت بر مشکلات رفتاری کودک و فقدان لذت جویی مادران دارای کودک کم توان ذهنی آموزش پذیر انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری 1 ماهه بود. بدین منظور از بین مادران دارای فرزند کم توان ذهنی آموزش پذیر مراجعه کننده به مراکز درمان اختلال یادگیری شهر اصفهان در بازه زمانی پاییز 95، 30 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شده اند (هر گروه 15 نفر) آزمودنی ها در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و 1 ماه بعد در مرحله پیگیری به ابزارهای پژوهش شامل مقیاس نظام سنجش مبتنی بر تجربه ی آخنباخ و پرسش نامه فقدان لذت جویی پاسخ دادند. آموزش گروهی فرزند پروری مثبت در طی8 جلسه به صورت گروهی به مدت دو ماه بر گروه آزمایش ارائه شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. سپس داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها حاکی از آن بود که آموزش فرزند پروری مثبت بر مشکلات رفتاری برونی (0/011P=) و فقدان لذت جویی در حیطه تعاملات اجتماعی (0/001P=) و آشامیدن و خوراک (0/001P=) تاثیرگذار بود. یا توجه یه یافته های این پژوهش می توان برای کاهش مشکلات رفتاری برونی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر و بهبود وضعیت روانشناختی مادران آنها می توان از این روش سود جست.