مقایسه امید به زندگی، احساس گناه و اختلالات روان تنی در معتادان متجاهر زن تحت درمان مراکز اقامتی اجباری و زنان معتاد خود معرف تحت درمان مراکز اقامتی شهرستان زاهدان

 هدف از این مطالعه مقایسه امید به زندگی، احساس گناه و اختلالات روان تنی در معتادان متجاهر زن تحت درمان در مراکز اقامتی اجباری و زنان معتاد خود معرف تحت درمان مراکز اقامتی شهرستان زاهدان بود. روش پژوهش این مطالعه مقطعی می باشد. نمونه ای به حجم 30 نفر از معتادان متجاهر زن تحت درمان در مراکز اقامتی اجباری و 30 نفر از زنان معتاد خود معرف تحت درمان با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. از مقیاس های احساس گناه آیزنک ، امید به زندگی اشنایدر و اختلالات روان تنی تاکاتا و ساکاتا استفاده شده است. تمامی تحلیل ها با استفاده از برنامه SPSS انجام گرفت. در قسمت آمار استنباطی از آزمون MANOVA به منظور مقایسه دو گروه استفاده شد. میانگین سنی بین دو گروه زنان متجاهر با زنان خود معرف 50-20 سال که از لحاظ امید به زندگی(20/14 =F، 01/0p<)، احساس گناه(32/26 =F، 01/0p<) و اختلالات روان تنی(73/24 =F، 01/0p<) تفاوت معنادار وجود دارد. امید به زندگی در معتادان متجاهر پایین تر واحساس گناه و اختلالات روان تنی زنان متجاهر بالاتر از زنان خود معرف است .