بررسی تاثیر بدن سازی بر اختلال خوردن و گرایش به اعتیاد

چندین ورزش و فعالیت با افزایش خطر ابتلا به اختلالات خوردن و گرایش به سوء مصرف مواد همراه است. بدن سازی ورزشی است که در آن اختلال خوردن و نیز سوء مصرف مواد از نگرانی های شایع است. هدف مطالعه حاضر مقایسه گرایش به اعتیاد و اختلال خوردن در مردان بدن ساز و غیر بدن ساز بود. پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود. حجم نمونه شامل 50 ورزشکار بدن ساز و 50 غیر ورزشکار در شهرستان شهرکرد بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها مقیاس گرایش به اعتیاد زرگری و مقیاس نگرش به خوردن، مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتا یج: هیچ کدام از اعضای گروه نمونه مبتلا به اختلال پرخوری عصبی و کم خوری عصبی نبودند؛ اما نتایج آزمون t مستقل نشان داد که گرایش به اختلالات خوردن در بدن سازان به طور معناداری بیشتر از غیر بدن سازان است (034/0P=). همچنین، نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در گرایش به اعتیاد در بین دو گروه وجود ندارد (964/0P=). درک وسیع تر از عواملی که موجب گرایش بیشتر به اختلال خوردن و گرایش به اعتیاد می گردد ممکن است به برنامه ریزی برای کاهش این اختلالات کمک کند. یافته های پژوهش حاضر تلویحات مهمی برای پژوهش های آینده دارد.