مقایسه اثربخشی مدارس هیات امنایی و عادی استان همدان بر اساس مدل ترکیبی پارسونز-سنجری

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی مدارس هیات امنایی استان همدان و مقایسه آن با مدارس عادی انجام گرفت. روش پژوهش علی-مقایسه ای بود. جامعه ی آماری کلیه ی معلمان مدارس هیات امنایی و عادی استان همدان بود که با روش نمونه‏گیری طبقه ای 62 مدرسه و 485 معلم انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه «رضایت شغلی» بریفییلد و روث (1951) با پایایی 84/0، پرسش نامه «سلامت سازمانی مدارس» ساعتچی و همکاران (1390) با پایایی 94/0، پرسش نامه «سنجش نوآوری» اتلای و اکیف (1982) با پایایی 78/0 و پرسش نامه «کیفیت آموزشی و پرورشی مدرسه» سنجری و همکاران (1385) با پایایی 98/0 بود. با کاربرد آزمون t و تحلیل واریانس یک راهه تفاوت بین مدارس عادی و هیات امنایی در مولفه های سلامت سازمانی (46/2=t؛ 05/0>p) و کیفیت امور آموزشی و پرورشی معنادار شد (27/32=t؛ 05/0>p) اما در نوآوری سازمانی (7/0=t؛ 48/0=p) و رضایت شغلی تفاوتی مشاهده نشد (4/0=t؛ 69/0=p). در مولفه هایی که تفاوت معنادار بود، مدارس هیات امنایی وضعیت بهتری داشتند. بین دوره ها از نظر نوآوری سازمانی (02/6=F؛ 05/0>p)، سلامت سازمانی (51/18=F؛ 05/0>p)، رضایت شغلی (96/11=F؛ 05/0>p) و کیفیت امور آموزشی و پرورشی(08/32=F؛ 05/0>p) بر حسب مقطع تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت..