اثر تزریق داروی سینوپار بر تراکم استخوانی زنان یائسه مبتلا به استئوپروزیس

پوکی استخوان شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر داروی سینوپار بر میزان بروز شکستگی ها و تراکم استخوانی در زنان یائسه مبتلا به استئوپروزیس است. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که در زنان یائسه 45 تا 75 ساله مبتلا به استئوپروزیس، مراجعه کننده به یک بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران، انجام شد. بیماران در دو گروه کنترل (الندرونات) و آزمون (سینوپار) قرار گرفتند (هر گروه متشکل از 30 بیمار). بیمارانی که در گروه آزمون قرار داشتند، برای مدت 6 ماه روزانه 8 واحد پن سینوپار را به صورت تزریق زیر جلدی دریافت نمودند. به بیماران گروه کنترل، آلندرونات 70 میلی گرم هفتگی تا شش ماه تجویز شد. میزان شکستگی ها و دانسیتومتری در خط پایه و پس از 6 ماه در دوگروه مورد سنجش قرارگرفت. دانسیتومتری مهره و گردن فمور بیماران تحت درمان با آلندرونات و سینوپار نسبت به خط پایه تفاوت آماری معنی داری داشت و باعث افزایش چشمگیر دانسیتومتری مهره ها گردید. هم چنین آلندرونات باعث بهبود چشمگیر دانسیتومتری گردن فمور نسبت به خط پایه گردید(002/0<p). علاوه بر این، سینوپار موجب بهبود چشمگیر دانسیتومتری مهره ها نسبت به خط گردید(001/0<p)، اما بر دانسیتومتری گردن فمور نسبت به خط پایه تاثیر معنی داری نداشت(085/0<p). انتخاب اول درمانی در استئوپروزیس زنان یائسه، آلندرونات ومکمل کلسیم و ویتامین D است. تری پاراتید به عنوان خط درمانی دوم به تنهایی می تواند مورد استفاده قرار گیرد که باعث بهبود درد و دانسیته استخوان خصوصا مهره ها در درمان استئوپروزیس زنان یائسه می گردد.