مقایسه اثرتجویز پیشگیرانه دکسمدتومدین و کتورولاک بر درد بعد از عمل آپاندکتومی

یکی از عوارض شایع بعد از اعمال جراحی درد می باشد. درد بعد از عمل یک واکنش پیچیده فیزیولوژیک به آسیب بافتی است و معمولا نگرانی اصلی بیماران این است که چه اندازه از درد را بعد از جراحی تجربه خواهند کرد. دکسمدتومدین و کتورولاک از داروهایی می باشند که در بی دردی پیشگیرانه مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه مقایسه قابلیت بی دردی پیشگیرانه دکسمدتومدین و کتورولاک بر روی درد پس از عمل بیماران تحت آپاندکتومی می باشد. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور ، بر روی 60 بیمار 18 تا 65 ساله با کلاس ASA یک و دو بود که جهت عمل آپاندکتومی تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. بیماران طبق جدول تصادفی بلوکی به سه گروه تقسیم شدند.
گروه A دکسمدتومدین وریدی به میزان 1 میکروگرم به ازای کیلوگرم به عنوان دوز بولوس در مدت زمان 10 دقیقه بلافاصله قبل از اینداکشن و سپس 5/. میکروگرم به ازای کیلوگرم در در طی جراحی به صورت انفوزیون پیوسته دریافت نمودند.گروه B 30 میلی گرم کتورولاک وریدی بلافاصله قبل از اینداکشن و گروه C به عنوان گروه شاهد نرمال سالین %9/. بلافاصله قبل از اینداکشن دریافت نموده و در طول عمل برای هر دو گروه B وC نرمال سالین %9/.انفوزیون شد. سپس القا و نگهداری بیهوشی و همچنین ریورس در مورد تمامی بیماران مورد مطالعه بصورت یکسان اعمال شد.
پس از اتمام بیهوشی برای همه بیماران پمپ کنترل درد دیجیتال(PCA)حاوی فنتانیل (بولوس های 10 میکروگرم با زمان قفل 10 دقیقه ) وصل گردید. علائم حیاتی بیماران 5 دقیقه پس از استراحت بر روی تخت اتاق عمل، بلافاصله بعد از انتوباسیون، در دقایق 5-10-15-20-30-40 و هر 10 دقیقه تا پایان عمل ثبت گردید. در ریکاوری نیز علائم حیاتی، وقوع تهوع،استفراغ و شدت لرز ثبت شدند. بیماران در صورت وجود لرز غیر قابل کنترل 25 میلی گرم پتدین دریافت نمودند. درد به کمک شاخص دیداری شدت درد(VAS)در ساعتهای 1، 3، 6، 12و 24 ارزیابی شد. در صورتی که 3 > VAS بود و بیماران مسکن اضافه درخواست کردند؛ شیاف دیکلوفناک 100 میلی گرمی تجویز شد. حجمی از محتوی پمپ کنترل درد بیمار ( PCA) که توسط بیماران مصرف شده بود، ثبت گردید. داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS (ورژن 19) با استفاده از آزمونهای آماری مورد نیاز تجزیه و تحلیل گردیدند و ارزش های P<0.05 معنی دار تلقی شدند. شدت درد در زمان های 3،1 و6 ساعت پس از عمل بین سه گروه تفاوت معناداری نداشت؛ اما در زمان های 12 و 24 ساعت پس از عمل در گروه دکسمدتومدین کمتر از دو گروه دیگر بود (P12= 0.004 & P24= 0.003).
دوز فنتانیل مصرفی تنها درگروه دکسمدتومدین نسبت به گروه شاهد به طور معناداری کمتر بود. (PPCA= 0.003) از نظر تجویز پتدین و شیاف دیکلوفناک بین سه گروه تفاوت معناداری مشاهده نگردید.
افزایش دمای بدن بیماران در قبل،حین و بعد از عمل در گروه دکسمدتومدین نسبت به دو گروه دیگرمعنادار بود.(PT= 0.001) .در طول زمان در دو گروه کتورولاک و شاهد کاهش دمای بدن بیماران معنادار بود.(PK= 0.037 & PC= 0.001)
تغییرات فشارخون(سیستولیک، دیاستولیک وMAP) بین سه گروه تفاوت معناداری نداشت.
تعداد ضربان قلب در دقایق 10، 15 ،30 در گروه دکسمدتومدین نسبت به شاهد(P10=0.022 & P15=0.010 & P30=0.015) و بلافاصله پس از انتوباسیون و دقیقه 10 حین عمل نسبت به گروه کتورولاک به طور معناداری کمتر بود.(PPO=0.033 & P10=0.024)
میزان O2sat در دقایق 5، 15، 30، 40 و ریکاوری در گروه دکسمدتومدین بطور معناداری نسبت به دو گروه دیگر کمتر بود.
(P5=0.045 & P15=0.006 & P30=0.003 & P40=0.003 PR=0.024) در بیماران سه گروه تفاوت معناداری از لحاظ سن، جنس،قد، وزن، کلاس ASA و همچنین وقوع تهوع،استفراغ و لرز مشاهده نگردید.  تجویز پیشگیرانه دکسمدتومدین درد بعد از عمل آپاندکتومی را در ساعات 12 و 24 پس از عمل بطور قابل ملاحظه ای کاهش داده و نیاز به مسکن بعد از عمل را کمتر می نماید.