اثر تمرین تداومی و تناوبی همراه با مصرف کروسین بر بیان ژن های B DNF وNGF در بافت قلب موش های صحرایی دیابتی

دیابت در درازمدت موجب آسیب بافت قلب می گردد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تداومی و تناوبی همراه با کروسین بر بیان ژن هایBDNF وNGF در بافت قلب موش های دیابتی می باشد. در این مطالعه تجربی 49 سر موش دیابتی در گروه های تمرین تناوبی، تمرین تداومی، تمرین تناوبی+کروسین، تمرین تداومی+کروسین، کروسین، شم و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین تناوبی و تداومی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته به ترتیب با شدت 85-80 و 55-50 درصد حداکثر سرعت دویدن روی نوارگردان دویدند و گروه های کروسین به مدت 8 هفته روزانه mg/kg 25 کروسین دریافت کردند. تمرین تناوبی و تمرین تداومی+کروسین اثر معنی داری بر افزایش BDNF داشت (0/001=P). تمرین تداومی+کروسین در مقایسه با تمرین تداومی، کروسین، تمرین تناوبی و تمرین تناوبی+کروسین اثر بیشتری بر افزایش BDNF داشت (0/001=P). همچنین، تمرین تداومی+کروسین اثر معنی داری بر افزایش NGF داشت (0/001=P) و تمرین تداومی+کروسین نسبت به تمرین تداومی، کروسین، تمرین تناوبی و تمرین تناوبی+کروسین اثر بیشتری بر افزایش NGF داشت (0/001=P). تمرین تداومی همراه با دریافت کروسین نسبت به تمرین تداومی، تمرین تناوبی، کروسین و تمرین تناوبی همراه با کروسین دارای اثرات بیشتری در افزایش بیان نوروتروفین ها در بافت قلب موش های دیابتی می باشد.