ارزیابی و بهبود عملکرد هشت شبکه آبیاری کشور با انجام تحلیل حساسیت در مدلهای تحلیل پوششی داده ها

روش های معمولی ارزیابی عملکرد شبکه های آبیاری بعلت عدم ارایه استانداردهای کمی عملکرد، چندان موجب بهبود عملکرد شبکه ها نشده اند. در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها به ارزیابی و تعیین استانداردهای عملکرد هشت شبکه آبیاری پرداخته شده و کارآیی آنها نسبت به استاندارد به دست آمده است. این ارزیابی برای مجموعه کل سیستم (شامل شرکت بهره برداری و شبکه آبیاری)و شرکت های بهره برداری از آن ها به تفکیک از دیدگاه های مختلف نهادی، ستاده ای، اشتغال زایی و درآمد زایی انجام گرفته است. سپس برای تعیین راه کارهای بهبود عملکرد، با انجام تحلیل حساسیت روی عوامل ورودی سیستم ها میزان تاثیر هر یک روی بهبود کارآیی بصورت کمی مشخص شده است. از نتایج حاصه می توان نتیجه گرفت که شبکه زاینده رود و شرکت بهره برداری مربوطه دارای بیشترین کارآیی بوده و شبکه های میناب و ورامین و شرکت های بهره برداری مربوطه دارای کمترین کارآیی می باشند. همچنین نتیجه کلی حاصله از این تحقیق حاکی از آنست که برای ارتقاء عملکرد در غالب شبکه ها اولویت سرمایه گذاری روی سیستم می باشد.نتایج تحلیل حساسیت روی شبکه میناب نشان می دهد که کاهش هیچکدام از شاخص های ورودی به تنهایی تا مقدار متناظر ان در واحد مرجع، باعث کارا شدن کامل واحد میناب نمی گردد، ولی کاهش شاخص های ماشین آلات، شبکه، پرسنل و هزینه تا مقادیر متناظر انها در واحد مرجع، ترتیب با میزان کارآیی 0.561، 0.548، 0.472،0.278بیشترین تاثیر را در بر بهبود عملکرد سیستم نشان داده اند.بدین ترتیب با استفاده از روش DEA و تحلیل حساسیت روی آن می توان علاوه بر رتبه بندی واحدها و تعیین اولویت های کلی بهبود عملکرد، راه کار های جزئی و تاثیر کمی آنها را بر ارتقا عملکرد مشخص کرد.