تاثیر هشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال بر سطح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز زنان فعال

در تحقیق حاضر تاثیرهشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال (روش کنترل تنفس) بر سطح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغزدر زنان فعال مورد بررسی قرار گرفت. روش شناسی: تعداد 14 نفر از زنان فعال به طور تصادفی در دو گروه کنترل(هفت نفر) و تجربی(هفت نفر) جایگزین شدند. گروه کنترل به مدت هشت هفته دویدن اینتروال را تحت شرایط عادی و گروه تجربی دویدن اینتروال را در شرایط هیپوکسی انجام دادند. نمونه ی خونی جهت تعیین مقدار سطوح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز در آغاز دوره ی تمرینی و 24 ساعت پس از آخرین جلسهی تمرینی در هفته هشتم از هر دو گروه گرفته شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها ازآزمون گلموگروف-اسمیرنوف و بررسی همگن بودن واریانس گروه ها از آزمون لوین استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل اطلاعات (مقایسه ی بین و درون گروهی) از روش های آماری تیهمبسته و مستقل در سطح معناداری(05/0≥P) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که سطوح سرمی عامل نروتروفیک مشتق از مغز پس از هشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال در مقایسه با تمرین اینتروال افزایش معناداری یافته است.در این راستا بررسیاختلاف بینگروهی نشان داد که بین پسآزمون گروه کنترل و تجربی اختلاف معنی داری وجود دارد (036/0≥P).همچنین نتایجبررسی اختلاف درونگروهی نشان داد که بین پیشآزمون و پسآزمون گروه کنترل بعد از هشت هفته دویدن اینتروال اختلاف معنی داری وجود نداشت (157/0P=)، در صورتی که در مورد گروه تجربی بعد از هشت هفته دویدن هیپوکسی اینتروال این اختلاف قابل ملاحظه بود (011/0≥P). در مجموع، نتایج به دست آمده از این پژوهش به استناد داده های جمع آوری شده نشان داد که انجام هشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال نسبت به تمرین اینتروال بر افزایش سطح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز زنان فعال تاثیر بیشتری داشته است.