تاثیر دو برنامه مختلف تمرین مقاومتی بر عوامل همورئولوژیکی در مردان غیرفعال سالم

با توجه به تناقض های مربوط به اثرات تمرینات مقاومتی بر پارامترهای هموریولوژیکی مرتبط با بیماری های قلبی-عروقی، تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی مختلف (هایپرتروفی و قدرتی بیشینه) بر عوامل هموریولوژیکی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.

39 دانشجوی مرد 20-18 ساله سالم غیر فعال به طور تصادفی به سه گروه کنترل (12n=)، تمرین مقاومتی هایپرتروفی (14n=) و قدرتی بیشینه (13n=) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 12 هفته در تمرینات مقاومتی (3 جلسه/هفته،  6 ایستگاه/جلسه و در هر ایستگاه 3 نوبت) شرکت داشتند. تمرینات مقاومتی هایپرتروفی و قدرتی بیشینه به ترتیب باشدت 70-65% و 85-80% یک تکرار بیشینه، انجام شد. نمونه های خونی قبل و 48 ساعت پس از دوره تمرین گرفته شدند و برای اندازه گیری متغیرهای هموریولوژیکی آنالیز شدند. داده های عوامل هموریولوژیکی با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه مستقل بررسی شدند.

پروتئین تام، ویسکوزیته پلاسما و تجمع پذیری گلبول های قرمز  متعاقب 12 هفته تمرین مقاومتی هایپرتروفی و قدرتی بیشینه به طور معنی‌دار کاهش یافتند (05/0>P). از طرفی، تغییرشکل پذیری گلبول های قرمز در هر دو گروه تمرین مقاومتی به طور معنی دار افزایش پیدا کرد (05/0>P). به هر حال، افت دامنه ویسکوزیته پلاسما در گروه هایپرتروفی نسبت به گروه قدرتی بیشینه به طور معنی‌دار بیشتر بود (05/0>P). به علاوه، افت معنی دار ویسکوزیته خون تنها در گروه هایپرتروفی مشاهده شد (05/0>P). 

بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمودکه هر دو نوع تمرین مقاومتی هایپرتروفی و قدرتی بطور مشابهی بر ویژگی های ریولوژیکی گلبول های قرمز تاثیر دارند، ولی تمرین مقاومتی هایپرتروفی باعث بهبود بیشتر ویسکوزیته خون و پلاسما و در نهایت سیالیت خون می شود. لذا، مردان غیرفعال و سالم می توانند جهت بهرمندی از فواید تمرینات مقاومتی بدون نگرانی از بروز تغییرات نامطلوب در شاخص های هموریولوژیکی مرتبط با ترمبوز به این تمرینات بپردازند.