تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای برسطح میوژنین و میوستاتین پلاسما

رشد و هایپرتروفی عضلانی، تحت تاثیر عوامل مختلف از جمله عوامل تنظیمی میوژنیک1 و عامل تغییر شکل رشدی بتا2 قرار می گیرند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای بر سطح میوژنین و میوستاتین پلاسما بود. روش شناسی: دوازده مرد جوان سالم (انحراف معیار± میانگین؛ سن 1/2±1/22 سال، قد 5/6±2/176 سانتی متر و وزن 2/8±0/69 کیلوگرم) پس از آشناسازی و تعیین 1-RM در یک جلسه فعالیت و یک جلسه کنترل شرکت نمودند. در جلسه فعالیت افراد با شدت 55 درصد 1-RM و سه ست با 15 تکرار و دو دقیقه استراحت بین هر چرخه را اجرا نمودند، اجرای دو جلسه فعالیت مقاومتی و کنترل به فاصله یک هفته انجام شد. قبل از فعالیت، پس از فعالیت، یک ساعت ریکاوری و صبح روز بعد نمونه خونی در حالت ناشتا گرفته شد و برای اندازه گیری میوژنین و میوستاتین به روش الایزا مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس مکرر( 4×2) نشان داد که مقادیر میوژنین در جلسه فعالیت به طور معنی داری بالاتر از جلسه کنترل بود (05/0< P). مقدار میوژنین پس از فعالیت به طور معنی داری بیشتر از سایر زمان ها بود (05/0< P). تعامل زمان و فعالیت بر مقدار میوژنین تاثیر معنی داری داشت (05/0< P). تعامل زمان و فعالیت بر مقدار میوستاتین اثر معنی داری داشت (05/0< P). مقدار میوستاتین 24ساعت پس از فعالیت به طور معنی داری کمتر از بلافاصله بعد فعالیت و قبل از فعالیت (05/0< P) بود. نتیجه-گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر فعالیت مقاومتی دایره ای محرک قوی و اثر گذار بر میوژنین و میوستاتین پلاسما می-باشد. بنابراین این نوع فعالیت می تواند به عنوان محرکی برای هایپرتروفی عضلانی در نظر گرفته شود. با توجه به اهمیت میوژنین و میوستاتین در رشد بافت عضلانی پیشنهاد می شود تحقیقات بعدی در زمینه تاثیر فعالیت یا تمرین مقاومتی دایره ای بر بیان ژن میوژنین و میوستاتین عضله انجام شود.