کم کاری مادرزادی تیروئید دایمی و گذرا در تهران و دماوند

تا امروز هیچ مطالعه ای در کشور میزان بروز هیپوتیروییدی دایمی و گذرا را تعیین نکرده است. در مقاله حاضر این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است.
از اسفند 1376 تا شهریور 1381 نمونه های خون خشک شده بندناف در تهران و دماوند گرداوری و موارد باTSH?20mU/L فراخوان شدند (two-site IRMA). در هفته دوم زندگی و پس از آن، هیپوتیروییدی نوزادان براساس مقادیر سرمی TSH>10mU/L و T4<6.5?g/dL یا TSH>30mU/L به تنهایی شناسایی و درمان جایگزینی با لووتیروکسین آغاز شد. نوزادان تا خرداد ماه 1382 پیگیری شدند. دیس ژنزی تیرویید با اسکن تکنیسیوم پرتکنتات و/ یا اولتراسونوگرافی تیرویید و دیس هورمونوژنزی در کودکان با تیرویید بجا در 3-2 سالگی با قطع درمان به مدت 4 هفته و مقادیر غیرطبیعی سرمی TSH و T4 تشخیص داده شد و مقادیر طبیعی نشان دهنده هیپوتیروییدی گذرا بودند.
از 35067 نوزاد، 373 نفر فراخوان شدند (میزان فراخوان 06/1%). 35 مورد هیپوتیروییدی نوزادان (میزان بروز 1 در 1002)، و 25 مورد هیپوتیروییدی دایمی (میزان بروز 1 در هر 1403)، 6 مورد هیپوتیروییدی گذرا (1 در هر 5845 تولد زنده) شناسایی شد. تشخیص نوع دایمی یا گذرا در 4 نوزاد نامعلوم ماند. دیس ژنزی و دیس هورمونوژنزی تیرویید به ترتیب در 18 (میزان بروز 1 در هر 1948) و 7 کودک (میزان بروز 1 در هر 5010) شناسایی شد.
میزان بروز بالای هیپوتیروییدی دایمی نوزادان نیاز برای ملی نمودن طرح غربالگری کمکاری مادرزادی تیرویید را در کشور بیش از پیش مطرح می نماید.