بررسی نتایج درمانی گچ گیری با تماس کامل در زخم پای دیابتی

از عوارض دیابت، زخم پا است که در صورت عدم درمان مناسب منجر به آمپوتاسیون می شود. گچ گیری تماس کامل روشی در ارتوپدی است که به عنوان استاندارد طلایی در درمان زخم های نوروپاتیک و نوروایسکمیک پا، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش کنونی با هدف بررسی نتایج درمانی گچ گیری تماس کامل در بیماران با زخم پای دیابتی انجام گرفته است. در این مطالعه گذشته نگر، 92 بیمار که در بازه زمانی فروردین 1393 تا اسفند 1394 به بیمارستان شهید بهشتی بابل با شکایت زخم پای دیابتی گرید 0، 1 و 2 (درجه بندی واگنر) مراجعه کرده بودند، شرکت داشتند. داده های مربوط به ویژگی های دموگرافیک، بیوشیمیایی و ابعاد زخم گردآوری گردید. پس از اقدامات اولیه در پاکسازی زخم، برای بیماران گچ گیری تماس کامل بسته شده و هر هفته تا زمان بهبود تعویض شد. سرعت ترمیم زخم به صورت کاهش هفتگی مساحت زخم محاسبه گردید. جامعه کل با میانگین سنی 10/56±63/9 سال متشکل از 16 نفر با دیابت نوع یک و 76 نفر با دیابت نوع دو بودند. مدت گچ گیری با تماس کامل به طور میانگین 1/9±6/8 هفته بود. سرعت ترمیم زخم پس از گچ گیری با تماس کامل در تمامی افراد به طور میانگین cm2/week 0/168±0/406 بود. سرعت التیام زخم با بالا رفتن سن بیمار (0/001P<) و افزایش طول مدت ابتلا به دیابت (0/003P=) کاهش یافت. گچ گیری تماس کامل می تواند روشی موثر در التیام زخم های پای دیابتی باشد. بیماران با سن بالا و سابقه بیشتر ابتلا به دیابت به درمان طولانی تری جهت بهبود کامل زخم نیاز دارند.