بررسی ویژگی های جمعیتی و اقتصادی خانوار های تک فرزندی در ایران در سرشماری سال 1390

مردان و زنان ثروت واقعی هر ملتی را تشکیل می دهند. پژوهش حاضر در پی ارائه توصیفی ژرف از ویژگی های جمعیتی، اقتصادی خانواده های تک فرزندی در ایران است. پرسش اصلی این پژوهش را بر همین مبنا "چگونگی ویژگی های جمعیتی و اقتصادی خانواده های تک فرزندی" قرار دادیم. برای پاسخ به این پرسش به انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی با رویکرد جمعیت شناختی (تحلیل داده های ثانویه) پرداختم.
نتایج پژوهش نشان می دهد که نرخ تک فرزندی در کشور 9/23 درصد در سال 1385، به 5/28 درصد در سال 1390 افزایش یافته است. استان گیلان در طی سال 1385 و 1390 به ترتیب با 9/28 و 1/34 درصد بالاترین نرخ تک فرزندی را داشته است و استان های سیستان و بلوچستان و کهگیلویه و بویراحمد، کمترین درصد تک فرزندی در سال 1385 با 2/16 درصد و استان سیستان و بلوچستان با 4/18 درصد، در سال 1390 کم ترین نرخ را داشته اند.
درصد خانوارهای تک فرزندی در سال 1390 نسبت به سال 1385، 6/4 درصد روند افزایشی داشته و پیش بینی می شود این درصد در سال 1430 به 50 درصد برسد. بنابر این مساله ای که باید در راس تصمیمات و برنامه های دولت مردان قرار گیرد، فرزند آوری است که این موضوع نیازمند فرهنگ سازی است. تا ذهنیت و طرز نگرش ها به فرزند آوری مثبت شود و در این میان مهمترین ابزار تغییر سبک زندگی، رسانه ها هستند.