بررسی نقش تعدیل کننده تاب آوری و گرایش به اعتیاد در رابطه با اثر جنسیت بر مصرف مواد

تاب آوری که به معنای توانایی مقابله با شرایط دشوار و پاسخ انعطاف پذیر به فشارهای زندگی روزانه است بر اساس جنسیت متفاوت عمل می کند. بنابراین همراه با گرایش به اعتیاد می تواند در رابطه با اثر جنسیت بر مصرف نقش تعدیل کننده داشته باشد. پژوهش حاضر در قالب مدلی به بررسی این نقش پرداخت.

تعداد 300 دانشجو (124 مرد و 176 زن) به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویان دانشگاه خوارزمی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر، پرسشنامه گرایش به اعتیاد و پرسشنامه محقق ساخته در مورد مصرف مواد مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های بر مبنای آزمون های همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و EQS مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ها حاکی از آن بود بین گرایش به اعتیاد و مصرف مواد رابطه معنادار مثبت (01/0>P، 28/0=r)، بین گرایش به اعتیاد و تاب آوری رابطه معنادار منفی (01/0>P، 44/0-=r)، بین مرد بودن و تاب آوری رابطه معنادار منفی (01/0>P، 29/0-=r) و بین مرد بودن و گرایش به اعتیاد رابطه معنادار مثبت (01/0>P، 28/0-=r) وجود دارد. همچنین، مدل پیشنهاد شده برای بررسی نقش تعدیل کننده تاب آوری و گرایش به اعتیاد در رابطه با اثر جنسیت بر مصرف مواد از برازش خوبی با داده ها (10/0=RMSEA، 92/0=CFI، 90/0=NFI، 96/0=GFI، 89/0=AGFI) برخوردار بود.
تاب آوری نقش مهمی در پیش گیری از مصرف مواد دارد و افرادی با نمره بالا در تاب آوری با وجود داشتن گرایش به اعتیاد به دلیل برخورداری از توانایی مقابله با شرایط دشوار و پاسخ انعطاف پذیر به فشارهای زندگی روزانه، کمتر در معرض مصرف مواد قرار می گیرند.