اثر بسترهای مختلف کشت بر برخی صفات فیزیکوشیمیایی گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) تحت تنش شوری

شوری یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده رشد گیاه و تولیدات کشاورزی می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر سطوح مختلف شوری و اصلاح کننده های آلی بر برخی شاخص های رشدی در گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی شامل پنج سطح از مواد آلی (شاهد (خاک زراعی)، نیم و یک گرم در لیتر عصاره جلبک دریایی،80 درصد خاک زراعی + 20 درصد حجمی گلدان کود گاوی کاملا پوسیده و 80 درصد خاک زراعی + 20 درصد حجمی گلدان کود ورمی کمپوست) و سه سطح شوری (5/3، 5/7 و 5/10 دسی زیمنس بر متر) با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه اردکان در سال 1396 به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری،شاخص های رشدی و میزان جذب عناصر به طور معنی داری کاهش یافت، در حالی که فعالیت آنزیم پراکسیداز افزایش یافت. بیشترین قطر تاج، تعداد برگ، وزن تر و خشک گل و جذب عناصر در تیمار کود گاویو با هدایت الکتریکی 5/3 دسی زیمنس بر متر به دست آمد.بیش ترین قطر گل در تیمار نیم گرم در لیتر جلبک دریایی و با هدایت الکتریکی 5/3 دسی زیمنس بر مترمشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد که اگرچه آستانه تحمل به شوری همیشه بهار 5/7 دسی زیمنس بر مترمی باشد، استفاده از بستر کشت مناسب، تحمل گیاه را تا 5/10 دسی زیمنس بر مترافزایش خواهد داد. همچنین مشخص شد که کود گاویبهتر از بقیه تیمارها توانست تحمل گیاه را در برابر شوری افزایش دهد و موجب بهبود خصوصیات کمی و کیفی آن گردد.