بهینه سازی فعالیت میکرو ارگانیسم ها در تصفیه بیولوژیکی فاضلاب های نفتی پالایشگاه تهران

پساب پالایشگاه های نفت، در زمره مهم ترین پساب های آلاینده محیط زیست می باشند. برای تصفیه این گونه پساب ها، اغلب از سیستم های بیولوژیکی هوازی مثل لجن فعال استفاده می شود. درصد حذف مواد آلاینده در این سیستم ها، بستگی به میزان فعالیت میکروارگانیسم های موجود دارد. برخی از مواد مثل متانول، گلوکز و غیره باعث تسریع و بهبود این فعالیت می شوند و بعضی دیگر حالت بازدارنده دارند، مثل تولوئن، فورفورال و فنل. در این پروژه دو ماده گلیسیرین و مالتوز به عنوان سرعت دهنده تصفیه و فنل به عنوان بازدارنده، روی فاضلاب پالایشگاه نفت تهران در مقیاس آزمایشگاهی، مورد بررسی قرار گرفت. مبنای سنجش، آزمایش COD و کدورت سنجی بود. نتایج حاصل نشانگر این است که با افزودن گلیسرین به سیستم، درصد حذف COD به شدت افزایش می یابد. به طوری که در اثر افزایش غلظت گلیسیرین از صفر به ppm200، راندمان حذف COD از %57 به %79 می رسد. کدورت فاضلاب خروجی نیز از غلظت ppm400-0، از NTU075/0 به NTU032/0 می رسد که نشانگر %50 حذف مواد جامد معلق می باشد. سمیت فنل با افزایش غلظت آن تا ppm100 در زمان های ماند کوتاه حدود 5/6 ساعت تاثیر زیادی روی عملکرد میکروب ها ندارد و درصد حذف COD از %40 به %59 می رسد. ولی از این غلظت بیشتر خاصیت سمی آن آشکار می شود. در مورد مالتوز نیز نتایجی مشابه با گلیسرین مشاهده شد.