بکارگیری مدل مدیریت بهره برداری از آب های زیر زمینی و ارزیابی عملکرد تغذیه مصنوعی دشت آب باریک بم

این مقاله کوششی است در راستای به کارگیری مدل سازی جریان های آب زیرزمینی به منظور پیش بینی وضعیت آینده آبخوان آب باریک بم و نیز ارزیابی کمی تاثیر پروژه تغذیه مصنوعی این آبخوان. مطالعات نشان می دهند که میزان برداشت از ذخایر این آبخوان، به خصوص از سال های دهه ی شصت شمسی به بعد، بیش از میزان تغذیه آن بوده است. این امر موجب افت سطح ایستابی آبخوان می شود به گونه ای که در اسفند ماه 1364نسبت به اسفند ماه 1352 در حدود ده متر افت در سطح ایستابی مشاهده می شود. هم چنین شبیه سازی آبخوان مؤید آن است که روند افت سطح ایستابی کماکان ادامه خواهد داشت، به طوری که در اسفند ماه 1383 میزان افت نسبت به اسفند ماه 1352 در حدود 18 متر خواهد بود. مطالعات نشان می دهند که روند افت، علی رغم شروع به کار طرح تغذیه مصنوعی آبخوان (از سال 1375)، ادامه خواهد داشت. هم چنین شبیه سازی نشان داده است که در اثر پخش سیلاب (به منظور تغذیه مصنوعی)، به طور متوسط طی سال های 78 1375 به میزان 6/12 میلیون متر مکعب آب به آبخوان افزوده گردیده که این میزان تغذیه مصنوعی هر چند از نرخ افت سطح ایستابی کاسته است اما قادر به توقف روند افت سطح ایستابی آبخوان آب باریک بم نبوده است.