راه های بیان التزام و کاربردهای صورت های التزامی در زبان فارسی

از میان صورت های غیراخباری فعل، التزامی پربسامدترین کاربردها را دارد، صورت مزبور نه تنها بیشترین نقش ها را در بیان مفاهیم وجهی در فارسی دارد بلکه از رابطه ای تنگاتنگ با مفهوم نمود بهره مند است. در این تحقیق، دو هدف دنبال شده است: نخست، شیوه های بیان مفاهیم التزامی و دوم، کاربردهای گوناگون صورت های التزامی. براساس یافته های تحقیق، در زبان فارسی شش شیوه برای بیان مفاهیم وجهی وجود دارد که در همه، صورت های التزامی ایفای نقش می کنند. در التزامی نیز پانزده کاربرد قابل مشاهده است که به دو دسته کاربردهای سرنمونی و غیرسرنمونی قابل تقسیم هستند. وجه مشترک تمامی کاربردهای پانزده گانه، معنای طرح واره ای عدم قطعیت است که در صورت التزامی وجود دارد. معنای صورت التزامی به صورت یک شبکه عمل می کند که در آن، یک معنای سرنمونی در مرکز قرار دارد و مابقی معانی غیرسرنمونی هستند و به نوعی از این معنای سرنمونی مشتق شده اند که به عنوان یک مقوله شعاعی عمل می کنند.