کورکومین سبب کاهش استرس اکسیداتیو در مدل حیوانی مالتیپل اسکلروزیس می شود

در مطالعات گذشته به نقش استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS) اشاره شده است. کورکومین جزء فعال گیاه زردچوبه بوده و دارای خواص ضدالتهابی است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات کورکومین در کاهش آثار ناشی از استرس اکسیداتیو در مدل حیوانی MS بود. در این مطالعه، آنسفالومیلیت خودایمن تجربی به عنوان مدل بیماری MS توسط ایمن سازی رت های ویستار (12 سر) با نخاع هموژنیزه شده خوکچه هندی و ادجوانت کامل فروند القاء شد. سپس حیوانات القاشده در دو گروه تقسیم شدند. درمان با کورکومین (100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه) از روز دوازدهم بعد از ایمن سازی، هم زمان با بروز اولین علائم ناتوانی نورولوژیک در رت ها آغاز شد و تا روز 24 که رت ها آسان کشی شدند، ادامه یافت. هم زمان، گروه کنترل آب مقطر دریافت نمودند. درمان تا 24 روز بعد از ایمن سازی ادامه یافت. مصرف کورکومین در رت های مبتلابه EAE موجب کاهش معنی دار در سطح نیتریک اکساید و میزان فعالیت آنزیم میلوپراکسیداز سرمی شد (p<0.05). به طور هم زمان سطح مالون دی آلدهید بافت مغز کاهش یافت (p<0.05) ولی تغییر معنی داری در ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم مشاهده نشد (p<0.05). بعلاوه سطح اسید اوریک سرم در رت های مبتلابه دنبال تیمار با کورکومین افزایش یافت و به سطح رت های گروه سالم رسید (p<0.05). مصرف کورکومین به میزان mg/kg 100 در رت های مبتلابه EAE باعث کاهش اثرات مخرب آسیب های اکسیداتیو می شود و می تواند در درمان بیماری MS موثر باشد.