تاثیر تمرین چشم آرام با سازماندهی خودکنترل و ثابت متغیر بر یادگیری و اجرای سرویس بک هند - بدمینتون در دانشجویان دختر مبتدی

چشم آرام (Quiet eye یا QE)، به عنوان عامل گسترش دوره تثبیت خیرگی در بسیاری از تکالیف هدف گیری معرفی شده است که به دقت نیاز دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، اثر تمرین QE با سازماندهی بدنی خودکنترل و ثابت متغیر بر اجرا و یادگیری سرویس بک هند بدمینتون در دانشجویان دختر مبتدی بود. این مطالعه آزمایشی به صورت نیمه تجربی بر روی 11 دانشجوی تربیت بدنی دختر دانشگاه تهران انجام گردید. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه خودکنترل (1 نفر) و ثابت متغیر (11 نفر) در پیش آزمون قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر، ضربه سرویس بک هند بدمینتون بود. جهت سنجش دقت اجرای بک هند بدمینتون، از آزمون استاندارد 5 ارزشی (French short serve) و برای ثبت داده های بینایی از دستگاه ردیابی چشم (Eye Tracking) استفاده شد. مشارکت کنندگان یک روز پس از پیش آزمون، در سه جلسه اکتساب (8 دسته 15 کوششی و در مجموع 061 کوشش) شرکت نمودند و 88 ساعت بعد از آزمون اکتساب، آزمون های یادداری و انتقال را انجام دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب 4 × 2 در اجرا و 3 × 2 در طول دوره QE مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0/05 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. طول دوره QE در هر دو گروه از مرحله پیش آزمون تا یادداری افزایش معنی داری را نشان داد (0/0001> P). بنابراین، می توان گفت که هر دو شیوه تمرین، تاثیر مثبتی بر طول دوره QE داشته است. تفاوت معنی داری بین گروه ها (0/374 = P) و درون گروه ها (0/890 =P) در دقت اجرا مشاهده نشد. به نظر می رسد که سازماندهی تمرین خودکنترل و ثابت متغیر، اثرات مشابهی بر دقت و طول دوره QE دارد.