فراساختار سلولهای اپیتلیال رحم انسانی، کشت یافته روی ماتریکس برون سلولی و پلاستیک

بررسی سلولهای کشت یافته اپی تلیال رحم انسانی روی ماتریکس برون سلولی و پلاستیک Polstyene در مقایسه با سلولهای اپی تلیال بافت رحم.
آندومتر رحم انسان، تهیه شده از نمونه های هیسترکتومی، به دو قطعه تقسیم گردید. یک قطعه برای مطالعه (Transmission Electron Microscopy) TEMو قطعه دیگر برای کشت استفاده شد. با استفاده از آنزیم کلاژناز نوع (25/0 درصد) سلولهای از بافت جدا گردیده و در فلاسک پلاستیکی کشت داده شدند (کشت غیر قطبی). برای تعیین نوع سلول در کشت اولیه از رنگ آمیزی با آنتی سایتوکراتین 7 استفاده شد. 5 روز پس از کشت، با استفاده از آنزیم 05/0 درصد تریپسین در محلول 53 میلی مولار EDTA، سلولهای کف پلاستیک جدا و روی ژل (Extracellular Matrix) ECM کشت داده شدند (کشت قطبی). بعد از چند روز جزایر سلولهای قطبی ظاهر گردید. سلولهای کشت یافته روی پلاستیک و ژل ECM و نیز بافت آندومتریوم برای مطالعه TEM پاساژ داده شدند.
نتایج رنگ آمیزی نشان داد که سلولها در کشت اولیه ماهیت اپی تلیالی دارند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی سلولهای پوششی آندومتر کشت یافته روی پلاستیک نشان داد که این سلولها بر خلاف حالت In vivo کم ارتفاع، دوکی شکل و کشیده بوده، هسته قسمت اعظم سلول را تشکیل می دهد.سیتوپلاسم اندک، تعداد کم میتوکندری و (Rough Endoplasmic Reticulum) rER و وجود واکوئل از دیگر ویژگی های این سلولها است. بین سلولها اتصال محکم که یکی از نشانه های مهم قطبیت سلول در سطح فرا ساختاری است مشاهده نشد. تصاویر سلولهای کشت یافته روی ژل ECM نشان داد که این سلولها همانند حالت In vivo استوانه ای با هسته هایی عمدتا در بخش قاعده ای هستند. سلولها توسط اتصال محکم و دسموزوم به هم دیگر بسته شده اند، این سلولها بر خلاف حالت In vivo هسته کاملا یوکروماتینی داشته و از ناحیه غشاء جانبی پنجه در پنجه می شوند.
سلولهای اپی تلیال اندومتریوم انسان، زمانی که بر پلاستیک کشت می شوند خصوصیات مرفولوژیک خود را از دست می دهند و غیر قطبی می شوند. همین سلولها، پس از جدا شدن از سطح پلاستیک و کشت روی ECM خصوصیات مرفولوژیک از دست رفته را باز می یابند و کاملا قطبی می شوند.