شناسایی عوامل موثر بر اثر بخشی بانکداری شرکتی با نقش متغیر میانجی مدیریت ارتباط با مشتری «پژوهش ترکیبی»

این پژوهش بررسی شناسایی عوامل موثر برموفقیت بانکداری شرکتی با استفاده از رویکرد ترکیبی است. روش شناسی: این پژوهش از دو بخش تشکیل شده است. در مطالعه اول، برای شناخت مولفه های اثربخش بانکداری شرکتی از روش داده بنیاد و در مطالعه دوم، به آزمون مدل با استفاده از روش کمی پرداخته شده است. داده های مورد نیاز در مطالعه اول، پروتکل و مصاحبه عمیق، با هفت مدیر ارشد نطام بانکی و در مطالعه دوم پس از مشخص شدن مدل نهایی و متغیرهای آن ابتدا سوالات هر متغیر مشخص و پرسشنامه تهیه و در اختیار 330 مشتری بانکداری شرکتی سه بانک خصوصی جهت جمع آوری داده های قرار داده شده است. پژوهشگر برای تحلیل مصاحبه از نرم افزار مکس کیو دی ای و برای تحلیل داده های کمی از نرم افزار ایموس استفاده کرده است. نتایج نشان می دهد سه متغیر، فناوری به مقدار (0.180)، مدیر مشتریان کلیدی به مقدار (0.488) کیفیت خدمات به مقدار (0.418) روی مدیریت ارتباط با مشتری تاثیر دارد و دو متغیر، مدیر مشتریان کلیدی به مقدار (0.214) و مدیریت ارتباط با مشتری به مقدار (0.343) روی بانکداری شرکتی تاثیر دارد و دو متغیر کیفیت خدمات و فناوری روی بانکداری شرکتی تاثیر نداشته است. محدودیت پژوهش: شناسایی مولفه های بانکداری شرکتی به مدیران بانکی کمک می کند تا برنامه ای ایجاد کند که باعث تقویت رابطه مشتریان بانکداری شرکتی با مدیران مشتریان کلیدی فراهم کند تا سایرخدمات بانک به مشتریان کلیدی ارائه شود. اصالت و ارزش: این مقاله مهم ترین خلاها را شناسایی و مدل مفهومی در زمینه بانکداری شرکتی ارائه و بررسی می کند که چگونه مدیریت ارتباط با مشتری روی بانکداری شرکتی تاثیر دارد.