مقایسه آمادگی جسمانی افراد دارای کم توان ذهنی با و بدون تجربه حضور در المپیک ویژه ایران

شرکت در برنامه های ورزشی، موجب افزایش سلامت جسمی، روانی و آمادگی جسمانی می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی آمادگی جسمانی افراد دارای کم توان ذهنی شرکت کننده در المپیک ویژه ایران و مقایسه با همتایان خود که در المپیک ویژه شرکت نکردند، بود. نمونه های این مطالعه شامل 138 پسر 18 تا 30 ساله دارای کم توان ذهنی در دو گروه ورزشکاران (70 پسر دارای کم توان ذهنی مبتلا و غیر مبتلا به بدون سندرم داون) و غیر ورزشکار (68 پسر دارای کم توان ذهنی مبتلا و غیر مبتلا به سندرم داون) بود. جهت ارزیابی آمادگی جسمانی، مجموعه آزمون های Eurofit ویژه شامل قدرت انفجاری پا (آزمون پرش طول)، قدرت دست (آزمون پرتاب توپ 2 کیلوگرمی)، استقامت موضعی عضلانی (آزمون دراز و نشست)، سرعت (آزمون 25 متر دویدن)، انعطاف پذیری (آزمون نشستن و رسیدن) و تعادل (آزمون راه رفتن تعادلی بر روی نیمکت) مورد استفاده قرار گرفت. به منظور مقایسه دو گروه از آزمون Independent t برای متغیرهای قدرت انفجاری پا، استقامت موضعی عضلانی و سرعت و همچنین، از آزمون Mann-Whitney U برای متغیرهای قدرت دست، انعطاف پذیری، تعادل و شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) در سطح معنی داری 050/0 > P استفاده گردید. تفاوت معنی داری بین گروه های ورزشکار و غیر ورزشکار کم توان ذهنی مبتلا و غیر مبتلا به سندرم داون در متغیرهای انعطاف پذیری (035/0 = P)، استقامت موضعی عضلانی (034/0 = P)، قدرت انفجاری پا (025/0 = P) و سرعت (009/0 = P) وجود داشت. در متغیرهای BMI (041/0 = P) و سرعت (001/0 = P) میان گروه های ورزشکار و غیر ورزشکار کم توان ذهنی غیر مبتلا به سندرم داون و همچنین، در متغیرهای انعطاف پذیری (030/0 = P)، استقامت موضعی عضلانی (001/0 = P)، قدرت انفجاری پا (001/0 = P) و سرعت (002/0 = P) بین گروه های ورزشکار و غیر ورزشکار مبتلا به سندرم داون تفاوت معنی داری مشاهده گردید. با توجه به نتایج به دست آمده، افراد شرکت کننده در برنامه های المپیک ویژه ایران سطح آمادگی جسمانی بهتری نسبت به افراد بدون تجربه المپیک ویژه داشتند. بنابراین، برنامه های المپیک ویژه به عنوان عامل تاثیرگذاری بر بهبود آمادگی جسمانی افراد دارای کم توان ذهنی توصیه می شود.