اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناسازگار

رفتارهای ناسازگارانه دانش آموزان رفتارهایی هستند که با نظر پدر و مادر، اطرافیان، جامعه و مدرسه سازگاری ندارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر ناسازگار دوره دوم متوسطه شهر کرمان انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه جمع آوری اطلاعات تجربی از نوع شبه آزمایشی با طرح شبه پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر ناسازگار در مدارس دوره متوسطه دوره دوم ناحیه 2 شهر کرمان است. نمونه مورد بررسی بر اساس هدف های پژوهش عبارت بودند از 30 دانش آموز ناسازگار که به کمک آزمون سازگاری دانش آموزان دبیرستانی (AISS)، ناسازگار تشخیص داده شدند و سپس با گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. به گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای راهبردهای خودنظم دهی آموزش داده شد و گروه کنترل در این مدت آموزشی دریافت نکردند. داده ها با استفاده از روش های آماری میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناسازگار دوره متوسطه در سطح P<0/01 تاثیر معناداری دارد. آموزش خودتنظیمی در جهت استفاده از راهبردهای شناختی و راهبرد فراشناختی به دانش آموزان ناسازگار ارائه شود تا کمتر شاهد ناسازگاری تحصیلی و عدم خودکارآمدی تحصیلی اینگونه دانش آموزان باشیم.