مدل سازی الگوی کاربری اراضی شهرستان بهبهان در مقطع زمانی 1406 - 1378 با استفاده از سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی

زیستگاه های طبیعی از جمله مراتع و جنگل ها به عنوان یکی از مهمترین عناصر محیط زیست نقش بسیار مهمی در زندگی موجودات زنده و از جمله انسان دارند. در دهه های قبل و عصر حاضر توسعه شهری چنان بوده که به ایجاد عدم تعادل در چگونگی استفاده از اراضی شهری منجر شده و تبدیل کاربری های بکر به کاربری های شهری را در پی داشته است. در تحقیق حاضر برای پی بردن به تغییرات کاربری شهری، مرتعی و جنگل، شهر بهبهان، تصاویر ماهواره لندست سنجنده های ETM+  سال 1378 و OLI سال 1392 تجزیه و تحلیل شد. برای پیش بینی روند تغییرات تا سال 1406 از نقشه های پتانسیل انتقال رگرسیون لجستیک و روش زنجیره مارکوف استفاده شد. نتایج بررسی مساحت ها در دوره اول (1392-1378) نشان می دهد که مساحت کاربری شهری از 1605 هکتار در سال 1378 به 3157 هکتار در سال 1392 افزایش یافته است. همچنین بیشترین تخریب در مراتع (6233 هکتار) و سپس جنگل ها رخ داده است. در دوره دوم نیز  (1406-1392) مساحت جنگل ها نسبت به سال 1392 بدون تغییر باقی مانده است اما روند افزایشی توسعه شهری و کاهشی مساحت مراتع در چشم انداز 1406 نیز ادامه خواهد داشت. همچنین در بازه زمانی مورد مطالعه تخریب اراضی کشاورزی برای تبدیل به مناطق مسکونی به طور چشمگیری افزایش یافته است به گونه ای که طی سال های 1378 تا 1392، 291 هکتار و در سال 1406، 626 هکتار از اراضی کشاورزی برای اهداف ساخت و ساز تخریب شده اند.