بررسی اثر بخشی مداخلات شناختی - رفتاری در کاهش اثرات جانبی روان شناختی در بیماران سرطان و بهبود شیوه های مقابله آن ها

امروزه شیمی درمانی مهم ترین درمان انتخابی برای افراد مبتلا به سرطان است. متاسفانه با وجود اثرات مثبت شیمی درمانی، این نوع درمان اثرات جانبی زیادی چون تهوع، استفراغ و پریشانی هیجانی را به دنبال دارد که از لحاظ سبب شناسی، دارای مبنای دارویی و روان شناختی هستند. در این پژوهش، اثر بخشی آموزش تن آرامی عضلانی تدریجی به همراه مراقبه، و حساسیت زدایی منظم تصویری از طریق سرمشق گیری، برای کاهش اثرات جانبی شرطی شده و روانی و نیز اثرات آنها بر پاسخ های مقابله بیماران سرطانی مورد بررسی قرار گرفت. 21 بیمار مرد رو زن مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی قرار داشتند، از بین مراجعان به دو مرکز سرپایی انتخاب شدند، این بیماران دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل را تشکیل دادند. این گروه ها براساس متغیرهایی چون نوع و مکان سرطان، مرحله بیماری، نوع داروی شیمی درمانی و ضد تهوع، پروتکل شیمی درمانی، میزان اثرات جانبی شیمی درمانی، سن، و جنسیت همتا سازی شدند و در چهار جلسه متوالی شیمی درمانی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که ر هر دو گروه مداخلات شناختی - رفتاری در کاهش تهوع انتظاری، تهوع واستفراغ حین و بعد از شیمی درمانی، پریشانی هیجانی و ملالت قبل، حین و بعد از شیمی درمانی و شاخص های فیزیولوژیک قبل و بعد از شیمی درمانی موثر بودند. دو مجموعه درمانی تفاوت های محدودی از لحاظ ارزش اثر بخشی داشتند. علاوه بر این، شیوه های درمانی مورد استفاده تغییرات مثبتی را در پاسخ های مقابله شناختی ایجاد کردند.