نقش دهنده های اکسید نیتریک در درمان زخم در دیابت شیرین

زخم پای دیابتی یک عارضه ی جدی دیابت شیرین است که شامل ضایعات در بافت های عمیق همراه با اختلالات عصبی و بیماری های عروقی محیطی در اندام های تحتانی می باشد. تاخیر در التیام زخم در دیابت، سبب بستری شدن های طولانی و حتی قطع اندام های انتهایی می شود. دیابت شیرین با کاهش فراهم زیستی اکسید نیتریک در ارتباط است و سبب نقص عملکرد پوست می شود. اکسید نیتریک یک رادیکال آزاد با نیمه عمر کوتاه است که در پوست تولید و عملکردهای فیزیولوژیک متعددی اعمال می کند. شواهد نشان می دهند که اکسید نیتریک التیام زخم را تسریع می کند. در این مطالعه مروری، مسیرهای تولید اکسید نیتریک در پوست و هم چنین نقش دهنده های اکسید نیتریک در التیام زخم دیابتی توصیف شده است. افزایش استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنزیم آرژیناز باعث کاهش فراهم زیستی اکسید نیتریک در افراد دیابتی می شود. داده های موجود نشان می دهد که دهنده های اکسید نیتریک مانند نیتریت، میزان اکسید نیتریک در زخم دیابتی را افزایش می دهند و التیام زخم را بهبود می بخشند. به نظر می رسد که افزایش اکسید نیتریک در افراد دیابتی می تواند از طریق افزایش رسوب کلاژن، تکثیر کراتینوسیت ها در لبه های زخم و در نتیجه افزایش ظرفیت ساخت اپیتلیال مجدد، جذب شیمیوتاکسی سایتوکاین ها، افزایش تشکیل عروق خونی کوچک و افزایش جریان خون در محل زخم باعث تسریع روند التیام در زخم افراد دیابتی شود. می توان نتیجه گرفت که دهنده های اکسید نیتریک به احتمال زیاد دارای نقش درمانی بالقوه و مقرون به صرفه برای زخم دیابتی هستند.