تمایل به خورندگی یا رسوبگذاری و روند آن در منابع آب مناطق روستایی شهرستان کاشان

رسوبگذاری و خورندگی باعث کاهش کیفیت آب و آسیب به تجهیزات لوله کشی در سیستم های تامین آب می شوند. در این مطالعه تمایل به خورندگی یا رسوبگذاری منابع آب زیرزمینی شامل چشمه، قنات، چاه های عمیق و نیمه عمیق در مناطق روستایی کاشان طی سال های 1381 تا 1392 مورد بررسی قرار گرفت. بر مبنای پارامترهای pH، دما، کلسیم، کربنات، بی کربنات، کل جامدات محلول، مقادیر شاخص های پایداری آب شامل لانژلیر (LSI)، رایزنار (RSI)، پوکوریوس (PSI) و همچنین مقدار و روند شاخص کمی پتانسیل ترسیب کربنات کلسیم (CCPP) به تفکیک منابع آب تعیین و تحلیل شد.   مقدار متوسط شاخص های LSI، RSI و PSI و CCPP به ترتیب برابر با 0/02±0/41، 0/03±6/99، 0/02±7/40و mg/L 2/44±21/41 تعیین شد. براساس شاخص CCPP مقدار پتانسیل رسوبگذاری چشمه، قنات، چاه عمیق و نیمه عمیق به ترتیب برابر با 3/16±17/23، 1/38±15/66، 11/22±41/23 و mg/L 4/46±23/15 است. از سال 1381 تا 1392 شاخص CCPP افزایش محسوسی داشته به گونه ای که به طور میانگین mg/L 1/6 در سال افزایش یافته است. منابع آب منطقه رسوبگذار هستند به نحوی که این تمایل از بیشترین تا کمترین مربوط به چاه های عمیق، چاه های نیمه عمیق، چشمه و قنات است. مقدار تشکیل رسوب به ازای هر متر مکعب آب منطقه در حدود g 21 برآورد شد که شاید در افزایش رسوبات در جداره سیستم های توزیع آب مشکل ساز باشد. مدیریت برداشت آب در منطقه همراه با کاهش مقدار TDS در منابع آب (شاید از طریق کنترل تخلیه زه آب های کشاورزی)، در کاهش تمایل آب به رسوبگذاری موثر است.