بررسی اثر تنظیم کننده های رشد و جداکشت بر پینه زایی گیاه دارویی زنیان

زنیان (Carum copticum) به عنوان یک گیاه دارویی مهم مورد توجه بوده زیرا شامل تعداد زیادی از آلکالوئیدها و متابولیت های ثانویه از جمله تیمول می باشد. کشت بافت زنیان میتواند به عنوان یک فن جدید منابعی مانند پینه و سوسپانسیون سلولی و نهایت تولید متابولیت های ثانویه را فراهم سازد. در این تحقیق القای پینه در گیاه دارویی زنیان در شرایط درون شیشه ای به عنوان یکی از مقدمات اصلاح این گیاه پرکاربرد مورد نظر بود. بدین منظور از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با فاکتورهای، منشا جداکشت (ریشه، ساقه، برگ و کلئوپتیل)، تنظیم کننده رشد ((2, 4-D؛ 2، 4 و 8 میلی گرم در لیتر) و تنظیم کننده رشد (BAP؛ 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر)) در سه تکرار استفاده شد. مقایسه میانگین نشان داد که جداکشت ساقه پیش ترین پینه زایی داشت و قطعات کلئوپتیل و برگ در رتبه های بعدی پینه زایی بودند. در این آزمایش تیمارهای دو میلی گرم در لیتر 2, 4-D به تنهایی و یا به همراه 25/0 میلی گرم در لیتر BAP بیشترین پینه را تولید و موثرترین بر وزن پینه، حجم پینه و رنگ پینه بودند. ضمنا از لحاظ وزن پینه جداکشت کلئوپتیل و از لحاظ حجم پینه جداکشت ساقه بهترین بود.