تحلیل محتوا و فرم داستان به کی سلام کنم با رویکرد جامعه شناختی

هر اثر ادبی بازتابنده مسائل اجتماعی و تصویری از جامعه عصر نویسنده است. شناخت این مسائل در آثار ادبی بر پایه جامعه شناسی قابل دریافت است. جامعه شناسی ادبیات، اثر ادبی را پدیده ای اجتماعی می داند زیرا ساختار جهان اثر ادبی بازتاب واقعیت های اجتماعی یا بیان نمادین آن ها است. پژوهش حاضر با توجه به نظریات جامعه شناسی، به ویژه نظریات گلدمن به تحلیل داستان به کی سلام کنم دانشور پرداخته و آن را در حوزه فرم و محتوا مورد بررسی قرارداده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد؛ دانشور نویسنده ای واقعگرا و آشنا به مسائل پیرامون خود و اجتماع است. او با محوریت قرار دادن زن، وضعیت و حقوق نادیده گرفته شده او را نشان می دهد و نسبت به آن انتقاد دارد. همچنین دین داری ظاهری، تبعیض طبقاتی و فقر را مورد نقد قرارمی دهد. یاس، خرافه گرایی و مردستیزی از دیگر مسائل مطرح شده در این داستان است که جنبه های روان شناسانه داستان را بیان می کند. در حوزه فرم نیز به عناصر مهمی از داستان اشاره شده است که در راستای محتوا به کارگرفته شده اند. انتخاب عنوان و شروع مناسب از شگردهای داستان پردازی دانشور است. شخصیت ها نیز در این داستان واقعی و باورپذیر ساخته و پرداخته شده اند و شخصیت پردازی در جهت موضوع داستان شکل گرفته است. واکاوی روایت راوی درون داستانی و راوی برون داستانی، نشان می دهد؛ نویسنده از روایت جهت ارائه ساختار حاکم بر جامعه استفاده کرده است. همچنین نویسنده با استفاده از لحن زنانه، مهارت در فضاسازی داستان، فضای استبدادی عصر خود را نشان داده است.