سیاست خارجی قطر و استفاده از قدرت ظریف

به طور کلی فرض ما بر پایه این تحلیل قرار دارد که کشورهای کوچک به جای منبعی از قدرت، طرف گیرنده قدرت در عرصه بین المللی می باشند. از اواخر دهه 1990 تا اواسط سال 2013، زمانی که شیخ حمد الثانی حکومت این کشور را به عهده داشت، قطر به قدرت رسید. این قدرت با مفهوم سنتی قدرت "نرم"، "سخت" یا "هوشمندانه" مطابقت نداشت، بلکه ترکیبی از قدرت بود که بهترین توصیف آن را "قدرت ظریف" می دانست. سیاست خارجی قطر در آن زمان شامل چهار جزء اصلی بود که شامل فراگیری،حمایت و امنیت نظامی، دیپلماسی فوق فعال و صاحب نام، و سرمایه گذاری های بین المللی است. در مجموع، این چهار بخش سیاست خارجی، قطر را با سطح قدرت و نفوذی که فراتر از وضعیت آن به عنوان یک کشور کوچک و تازه بود، وارد سیاست های منطقه ای و جهانی کرد. این نوع قدرت نه در جذب هنجارها (قدرت نرم) و نه در توانایی نظامی (قدرت سخت) ریشه دارد. به جای این، شامل یک شکل از تنظیمات برنامه اغلب پشت صحنه است که می تواند بهترین توصیف به عنوان قدرت ظریف باشد.