تاثیر آموزش پرستاران بر کاهش آلودگی صوتی در بخش های مراقبت ویژه

آلودگی صوتی در حال تبدیل شدن به یک مشکل جدی برای بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه است. توصیه ی پژوهشگران برای کاهش آلودگی صوتی در بیمارستان ها استفاده از راهکارهایی چون آموزش و استفاده از پروتکل ها است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش پرستاران در بخش های مراقبت ویژه بر کاهش آلودگی صوتی است. این مطالعه یک کار آزمایی بالینی بود. دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران به صورت تصادفی به ترتیب به عنوان گروه مداخله و گروه کنترل انتخاب شدند. قبل از انجام مداخله، شدت صدا در چهار مکان داخل بخش های مراقبت ویژه منتخب دو دانشگاه (درب ورود و خروج، ایستگاه پرستاری، مرکز بخش و در کنار بالین بیمار) اندازه گیری شد. سپس، آموزش روش های کنترل آلودگی صوتی برای پرستاران گروه مداخله به صورت کارگاه اجرا شد. دو ماه بعد از مداخله شدت صدا در بخش های گروه مداخله و گروه کنترل اندازه گیری شد. شدت صدا با استفاده از دستگاه صدا سنج، بر حسب دسی بل (Decibel)، تراز فشار صوت در شبکه وزنی A (صدای منطبق با شنوایی انسان) به مدت سه روز متوالی هر دو ساعت اندازه گیری شد. بررسی تاثیر آموزش با استفاده از آزمون تی زوجی در درون هر گروه در رابطه با میانگین و انحراف معیار تراز فشار صوت در شبکه وزنی A بر حسب دسی بل در گروه مداخله قبل از آموزش / ± / و بعد از آموزش / ± / بود که با اختلاف معنی داری همراه بود (/>P) و در گروه کنترل قبل از آموزش / ± / و بعد از آموزش / ± / بود که با اختلاف معنی داری همراه بود (/>P). برای بررسی مقایسه بین دو گروه مداخله و کنترل با انجام آزمون تی مستقل نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه قبل و بعد از آموزش نیز وجود داشت (/>P). همچنین نتیجه آزمون کواریانس در گروه مداخله و گروه کنترل معنی دار نبود.
نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد آموزش کنترل آلودگی صوتی به پرستاران در کاهش آلودگی صوتی موثر است. پیشنهاد می شود جهت کاهش آلودگی صوتی، علاوه کارگاه های آموزش ضمن خدمت، از حضور پرستار ترویج سکوت و خواب، همچنین علامت سکوت در بخش های مراقبت ویژه بهره گرفته شود.