مقایسه سیاست‏گذاری آموزشی ایران و ژاپن در مقطع ابتدایی

آموزش وپرورش تطبیقی حوزه‏ای از آموزش است که نظام آموزشی یک کشور را با استفاده از اطلاعات و نظام‏های آموزشی دیگر کشورها تحلیل  و سیاست‏هایی برای بهبود آموزش طراحی می‏کند. پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی و تحلیل نظام آموزشی ژاپن در مقطع حساس و سرنوشت‏ساز ابتدایی و تطبیق آن با نظام آموزش ابتدایی در ایران، ضمن کشف شباهت‏ها و تفاوت‏های موجود، با استفاده از مزایای قابل اعمال نظام آموزش ابتدایی ژاپن گامی در جهت ارتقای سطح کیفی آموزش ابتدایی در ایران بردارد. پرسش اصلی پژوهش این است که «علت اصلی ناکارآمدی نسبی نظام آموزش ابتدایی ایران در مقایسه با ژاپن چیست؟» پاسخ اولیه (فرضیه)ای که به آزمون گذاشته شده این است که «علت اصلی ناکارآمدی نسبی نظام آموزش ابتدایی در ایران در مقایسه با ژاپن، کمرنگ‏بودن عنصر تعامل در نظام آموزش ابتدایی در ایران در اشکال و سطوح مختلف آن است». پژوهش حاضر از نوع مقایسه‏ای است که مستلزم توصیف و تحلیل پدیده های مربوط به هر یک از دو نظام آموزشی ابتدایی در ژاپن و ایران نیز می‏شود. برای این منظور، از روش شش‏مرحله‏ای بررسی تطبیقی دیوید فیلیپس برای آموزش‏وپرورش تطبیقی استفاده شده است. یافته های پژوهش نیز تاییدی است بر فرضیه پژوهش.