بررسی تاثیر جیره غذایی حاوی سطوح متفاوت پربیوتیک اینولین بر میزان رشد، ترکیب لاشه و برخی پارامترهای خونی در ماهی پاکوی سیاه (Colossoma macropomum)

ماهی پاکو به علت سرعت رشد زیاد، توقع غذایی کم و مقاومت زیاد از منابع مهم غذایی کشورهای حوضه رودخانه آمازون محسوب  می شود و ایده استفاده از پربیوتیک اینولین در جیره غذایی آن می تواند موجب بهبود عملیات پرورش این گونه شود. در این مطالعه تاثیر سطوح مختلف اینولین بر میزان رشد، ترکیبات مغذی بدن و پارامترهای خونی در ماهی پاکوی سیاه بررسی شد. بدین منظور120 قطعه ماهی پاکوی سیاه (g 05/0±50/6) طی یک دوره 60 روزه با سطوح g/kg 1، 2 و 3 پربیوتیک اینولین تغذیه شدند. نتایج نشان داد که بیشترین درصد افزایش وزن بدن،  ضریب رشد ویژه و فاکتور وضعیت در تیمار g/kg  3 حاصل شد  که با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت (05/0>P). افزودنg  3 اینولین تاثیر مثبتی بر میزان ضریب تبدیل غذایی و نسبت کارآیی پروتئین  داشت، بطوری که باعث کاهش معنی دار میزان ضریب تبدیل غذایی و افزایش معنی دار نسبت کارایی پروتئین شد. همچنین در کل دوره پرورش تلفاتی در بین تیمارهای تحت بررسی مشاهده نشد و نرخ بقاء ماهیان100 درصد بود. افزودن اینولین به جیره باعث بهبود ترکیبات مغذی ماهیان شد ودر تیمار g/kg 3 پربیوتیک، درصد پروتئین و چربی حداکثر و درصد رطوبت حداقل بود. در بررسی پارامترهای خونی اگرچه تفاوت معنی دار در تعداد گلبول های قرمز، MCV، MCH و MCHC مشاهده نشد اما بیشترین تعداد گلبول های سفید و مقدار هموگلوبین و هماتوکریت با تفاوت معنی دار نسبت به سایر تیمارها در گروه g/kg  3 اینولین مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: در نتیجه افزودن g/kg 3 پربیوتیک اینولین می تواند سبب بهبود میزان رشد، ترکیبات مغذی بدن و سطح ایمنی در پاکوی سیاه شود.