ضرورت رفع ابهام از مواد 1140و1141 قانون مدنی

در ماده 1141 قانون مدنی راجع به یکی از شرایط مطلقه آمده است: «طلاق در طهر مواقعه صحیح نیست» مفهوم این ماده حاکی از لزوم طلاق در طهر غیر مواقعه است و در ماده 1140 مقرر داشته: «طلاق زن در مدت عادت زنانگی یا در نفاس صحیح نیست مگر اینکه زن حامله باشد یا طلاق قبل از نزدیکی با زن واقع شود». آنچه از منظر قانون گذار مسکوت مانده و موجب ابهام گردیده این است؛ اگر زوج در حال حیض یا نفاس با همسر خود نزدیکی کند سپس در طهر لاحق بر آن طلاق دهد، آیا این طلاق، طلاق در طهر غیر مواقعه محسوب می شود یا نه؟ در این مقاله بیشتر بر اساس ادله فقهی در پی آنیم که آیا در شرط صحت طلاق، طهر غیر مواقعه فی نفسه موضوعیت دارد یا طریقی است برخالی بودن رحم (استبراء رحم) از نطفه؟ یا حداقل پذیرش مرکب بودن شرط (مستبرئه به اضافه طهر غیر مواقعه). اگر موضوعیت از آن خود طهر غیر مواقعه باشد طلاق یادشده صحیح بوده قانون هم خالی از ابهام خواهد بود، در غیر این صورت زوجیت قبلی استمرار داشته باید زوج منتظر بماند تا زن یار دیگر عادت شده و در طهر بعدازآن دوباره انشاء طلاق نماید. با اثبات لزوم استبراء وعدم کفایت طهر می بایست مواد مذکور تکمیل یا تغییر یابد تا رفع ابهام گردد.