تاثیر امید درمانی بر خودکارامدی عمومی سوءمصرف کنندگان مواد

تنوع و شیوع سوءمصرف مواد مخدر در حال گسترش است و  پیامدهای آن بر روی سلامت جسمانی و روانشناختی، به همان اندازه، نگرانی های اقتصادی و اجتماعی آن جدی می باشد. خودکارامدی عمومی یک عامل حیاتی پایه گذار سوءمصرف مواد و همچنین درمان موفقیت آمیز آن است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر امید درمانی بر خودکارامدی عمومی سوءمصرف کنندگان مواد بود. روش پژوهش شبه آزمایشی همراه با گروه گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری کلیه سوءمصرف کنندگان مواد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر مشهد بودند. 40 آزمودنی از بین افراد داوطلب انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 2ساعته امیددرمانی شرکت کردند. هر دو گروه مقیاس خودکارامدی عمومی را در قبل و بعد از جلسات درمانی تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تحلیل شدند. نتایج حاکی از افزایش معنی دار خودکارامدی عمومی گروه آزمایش بعد از مداخله بود. مطابق با یافته های پژوهش، امید درمانی نقش مهمی در افزایش خودکارامدی عمومی سوءمصرف کنندکان مواد داشته و بدین طریق می تواند موفقیت برنامه های درمانی و سایر پیامدهای مثبت درمانی را به دنبال داشته باشد.