ارزیابی روند توسعه شهری با روش جا پای جغرافیا (مطالعه موردی:منطقه 13کلانشهرتهران)

این پژوهش به بررسی دو موضوع مهم ردپای جغرافیایی و توسعه پایدار شهری در لایه های مدیریت و برنامه ریزی شهری می پردازد. جمع آوری و گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای ، میدانی و پرسشنامه استفاده شده است. این تحقیق با روش توصیفی ، تبیینی و از طریق مدل جای پای جغرافیا(ردپای اکولوژیکی) برای تعیین توسعه پایدار جامعه شهری در منطقه13انجام گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که جای پای اکولوژیکی منطقه معادل 1.913هکتار به ازای هر نفر در سال می باشد،این بدان معناست که این منطقه 1.376برابر بیش از سهم خود ظرفیت اکولوژیکی قابل تحمل را به خود اختصاص داده و نتایج این تحقیق موید این مطلب است که منطقه 13 برای برآوردن نیازهای خویش برای توسعه پایدار به مناطق دیگر تهران نیازمند بوده و از سوی دیگر الگوهای توسعه منطقه بنا بر محاسبات صورت گرفته از طریق ضرایب جینی و آنتروپی نسبی شانون تا حدودی پراکنده بوده و نابرابری و عدم تعادل در توزیع جمعیت نیز در نواحی چندگانه آن مشهود است.