بررسی نقش طراحی در عوامل تاثیرگذار بر افزایش امید به زندگی شهروندان ایرانی پس از انقلاب اسلامی

سن امید به زندگی ، به عنوان معیاری برای تشخیص متوسط طول عمر مفید افراد یک جامعه است. این معیار نشان  می دهد که هر فرد باید حداقل توقع چند سال زندگی در جامعه ای که در آن متولد شده یا زیست می کند را داشته باشد. شیوه ارائه خدمات بهداشتی و درمانی ، سطح آموزش و تربیت ، نگرش فردی ، آزادی های اجتماعی و وجود رسانه های فراگیر ، سبک زندگی رایج ، کمیت و کیفیت استرس های روانی و فیزیولوژیک ، میزان تفریحات مجاز و شادی های عمومی و اجتماعی ، سلامت محیط زیست و نیز شرایط اقتصادی را  می توان از مهمترین عوامل موثر بر شاخص امید به زندگی  برشمرد. در این پژوهش نقش دانش و هنر طراحی در هر یک از مولفه های احصاء شده به عنوان عواملی در جهت دستیابی به بیشینه افزایش سن امید به زندگی در شهروندان ایرانی در کشور ایران به شیوه مطالعه کتابخانه ای و شبکه ای مورد بررسی قرار می گیرد.