بررسی تاثیردیابت ملیتوس بر بیان ژن اینتگرین ها در آندومتر رت در بازه زمانی لانه گزینی جنین

بیماری دیابت ملیتوس به شدت میزان بیان ژن اینتگرین ها را در بافت ها و سلول های مختلف بدن از جمله: مونوسیت ها، سلول های آندوتلیال عروق، سلول های گلومرولار کلیوی، شبکیه ی چشم و... تحت تاثیر قرار می دهد. علاوه بر این دیابت و هایپرگلایسمی می تواند میزان موفقیت بارداری را در تکنیک های کمک باروری (ART) و حتی در بارداری طبیعی تحت تاثیر قرار دهد. در یک سیکل جنسی طبیعی آندومتر تغییرات زیادی می کند و سوال این است که این بافت تحت شرایط دیابت چه تغییراتی به خود می بیند؟

هدف از این مطالعه بررسی بیان ژن اینتگرین های α3، α4،αv ، β1 و β3 در آندومتر رت های مدل دیابتیک در زمان لانه گزینی جنین می باشد.

28 رت ماده نژاد ویستار به 4 گروه: کنترل، دیابتیک، دیابتی درمان شده با متفورمین و دیابتی درمان شده با پیوگلیتازون تقسیم شدند. سپس در زمان لانه گزینی جنین (4 روز بعد از مشاهده پلاگ واژینال) با استفاده از تکنیک Real-time PCR بیان ژن اینتگرین هایα3 ، α4،αv ، β1 و β3 در آندومتر مورد مطالعه قرار گرفت.

میزان بیان ژن زیر واحد های اینتگرین ها در رت های گروه دیابتیک در مقایسه با گروه کنترل به صورت معناداری افزایش یافته بود. درمان با پیوگلیتازون به صورت معناداری بیان ژن ها را نسبت به گروه دیابتیک کاهش داد در حالیکه متفورمین باعث افزایش بیان اینتگرین هایα3 و α4شد اما بیان دیگر اینتگرین ها را کاهش داد.

دیابت به صورت معناداری میزان بیان ژن اینتگرین های مورد مطالعه را افزایش داد بنابراین می تواند یکی از عوامل بالقوه در شکست لانه گزینی در نظر گرفته شود.