روش استناددهی و ارجاع بین متنی در نگارش زبان آموزان خارجی: مقایسه پروژه های کارشناسی و تزهای کارشناسی ارشد

مطالعه پیش روی به بررسی روش استناددهی و ارجاع بین متنی در نگارش زبان آموزان خارجی خواهد پرداخت. پروژه های کارشناسی و تزهای کارشناسی ارشد دانشجویان رشته زبان شناسی کاربردی که هر دو به وسیله یک فرد به نگارش درآمده مقایسه شده است تا روش های استناددهی و ارجاع بین متنی در آنها مقایسه شود. نتایج حاکی از ان است که بسامد وقوع استناددهی غیرمرسوم در میان پروژه های کارشناسی و تزهای کارشناسی ارشد بالا است. همچنین، بسامد استنادهی مرسوم در جایگاه دوم پس از استناددهی غیرمرسوم قرار دارد که در میان دانشجویان کارشناسی به دلایل تحصیلی و آموزشی بیشتر به چشم می خورد. نوع سوم روش استناد دهی که در هر دو گروه به شکل مساوی به چشم می خورد روش استناد دهی چند وجهی است. رفتار استناددهی که در بین هر دو گروه دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد به شکل مشترک به چشم می خورد، استناددهی یکپارچه می باشد. در این رفتار استناددهی در بین دانشجویان کارشناسی" کنترل فعل" از بسامد بالایی برخوردار بود. علت این امر را می توان در دلایل فرهنگی جستجو نمود. این نوع استناددهی منجر به استنادات غیرصحیح و پراکنده در پروژه های کارشناسی و تزهای کارشناسی ارشد می شود. نتایج همچنین وجود رابطه میان روش استناددهی و ارجاع بین متنی راگزار ش می کند. در پروژه های کارشناسی ارتباط معنی دار بین ارجاع بین متنی غیرمرسوم و استناد دهی ناصحیح وجود داشت که این ارتباط در تزهای کارشناسی ارشد مشاهده نشد.این مطالعه دارای کاربرد برای اساتید روش تحقیق در لیسانس و در ارشد میباشد.