آیا خط مشی گذاری عمومی، نیازمند یافتن محور مشترکی بین ابعاد مختلف دانشی مسائل و خط مشی ها است؟

خط‏مشی‏های عمومی راهکارهای ‏حل «مسایل» عمومی کشور هستند، مسایلی که «ابعاد» متعدد دارند؛ اما اغلب بسیاری از ابعاد، ازجمله ابعاد دینی و فرهنگی آن ها مورد کم‏توجهی واقع می‏شوند. هدف تحقیق حاضر آن است که مشخص شود آیا برای کل‏نگری و هماهنگی درونی بین ابعاد مختلف دانشی یک مسیله، به شناخت و تعیین «محور مشترکی» برای یکپارچگی بین آن ها نیاز هست یا خیر. محوری که می‏تواند از جنس موضوعی، عملیاتی، فرایندی و... باشد. در پژوهش حاضر که هدف آن کاربردی است از روش پیمایش به عنوان روش کمی برای گردآوری و تحلیل داده‏ها استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، متشکل از دانشجویان مقطع دکتری خط‏مشی‏گذاری یا فارغ‏التحصیلان و دانشجویان مقطع دکتری دیگر رشته‏ها است، با این خصوصیت که با نهادهای خط‏مشی‏گذاری کشور همکاری داشته‏ا‏ند. روش نمونه‏گیری، نمونه‏برداری هدفمند با تعداد نمونه 30 نفر و ابزار آن، پرسشنامه با گویه‏های طیف لیکرت بوده است. داده‏های به دست آمده، با روش آزمون یک نمونه ای، آزمون گردید و سپس با آزمون فریدمن رتبه‏بندی صورت گرفت. نتایج آزمون‏ها بیانگر نیاز جدی به شناخت محور مشترکی بین دانش‏ها برای به کارگیری در خط‏مشی‏گذاری عمومی کشور است که در این خصوص، راهبردهایی برای خط مشی گذاران و پژوهشگران ارایه شده است.