اثر توسعه گردشگری عشایری بر شاخص های معیشت پایدار مرتعداران (مطالعه موردی: مناطق عشایری لار، البرز مرکزی)

ایجاد فعالیت های اقتصادی جنبی و تلفیقی در بهبود وضعیت معیشت و اقتصاد عشایر موثر خواهد بود. توسعه بوم گردی می تواند پاسخی به این نیاز عشایر باشد. این تحقیق که در منطقه لار البرز مرکزی انجام شده به مقایسه و اولویت بندی آثار توسعه گردشگری عشایری بر شاخص های معیشت پایدار بهره برداران می پردازد. سپس با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و با در نظر گرفتن تجربیات و دیدگاه های کارشناسان و بهره برداران به مقایسه و اولویت بندی شاخص های معیشت پایدار تحت تاثیر توسعه بوم گردی در مناطق عشایری پرداخته است. همچنین پس از اولویت بندی معیارها و شاخص های معیشت پایدار، جهت مقایسه میانگین رتبه اولویت های کارشناسان و بهره برداران از آزمون اختلاف میانگین استفاده شده است. نتایج نشان داد که از دیدگاه کارشناسان، سرمایه طبیعی و اکولوژیکی با وزن نهایی (0/35) و از دیدگاه بهره برداران، سرمایه اقتصادی با وزن نهایی (0/39) بیشترین تاثیرپذیری را از توسعه گردشگری عشایر به خود اختصاص خواهند داد و سایر معیارها در رتبه های بعدی قرار دارند. همچنین نتایج مقایسه نظرات کارشناسان و بهره برداران نشان داد که دیدگاه های این دو گروه، در 14 شاخص از جمله؛ آلودگی های زیست محیطی، حضور حیات وحش، تنوع گونه های گیاهی، اعتماد عشایر به یکدیگر، حضور و نقش زنان، سطح اشتغال، تنوع محصولات تولیدی، ایجاد بازارچه ها، و دسترسی به برق و تلفن، دارای اختلاف معنی داری با یکدیگر می باشد. لذا نتایج بیانگر عدم همسویی دیدگاه های دو گروه کارشناسان و بهره برداران بوده که نشان می دهد، پیش از اعمال سیاست گذاری جهت توسعه بوم گردی، لازم است دیدگاه کارشناسان و بهره برداران به هم نزدیک شده و با توجه به آن مدیریت صحیح و اصولی در این بخش اعمال شود.