اثربخشی یادگیری ترکیبی حوزه آموزش پزشکی: تبیین ابعاد و مولفه ها بر اساس تجارب ذینفعان

یادگیری ترکیبی ادغام اندیشمندانه یادگیری الکترونیکی و یادگیری چهره به چهره است  که درحوزه آموزش پزشکی مورد اقبال قرار گرفته است. با توجه به اهمیت و پیچیدگی این سیستم آموزشی نوین هدف از مطالعه حاضر شناخت و درک عمیق تر عوامل وابعاد موثر بر اثربخشی یادگیری ترکیبی است که بر اساس تجارب ذینفعان حاصل می گردد. در این مطالعه کیفی از رویکرد تحلیل محتوا استفاده شد. مشارکت کنندگان شامل 7 نفر از اساتید دانشگاه های علوم پزشکی ایران هستند که سابقه تدریس حداقل 2 سال متوالی را در سیستم آموزش مجازی دارند و 8 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد رشته های حوزه پزشکی که از طریق نمونه گیری هدفمند در دسترس انتخاب گردیدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش 7 مرحله ای Colaizzi استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق کیفی در 5 طبقه و 40 زیرطبقه شکل گرفت که طبقات حاصل شده عبارت بودند از: توانمندی های دانشجویی، شایستگی های مدرس،جنبه های فنی،حیطه پداگوژیک ومحیط حمایتی.هر کدام از طبقات به زیر طبقاتی تقسیم شدند. اهمیت موضوع یاددهی یادگیری و تقاضای روز افزون برای دسترسی به آموزش از یک طرف و تاکید بر اثربخش بودن آموزش از طرف دیگر یکی از چالش های پیش روی همه سازمان های آموزشی است. یافته های این مطالعه نشان داد که که با بازنگری اساسی در پذیرش دانشجو و استاد و همچنین فراهم نمودن امکانات فنی لازم در این حوزه می توان جایگاه شایسته این آموزش را پیدا کرد.