ارزیابی اثر نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های کنجد (Sesamum indicum L.) تحت رقابت علف های هرز

این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان 1392 در شهرستان امیدیه انجام شد. فاکتور اصلی سطوح مختلف نیتروژن (صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی شامل برهمکنش ژنوتیپ کنجد (بهبهان، یلووایت،tn -238  و tn-240) و علف هرز (با دو سطح عاری وآلوده به علف هرز) بود. نتایج نشان داد که تاثیر مقادیر مختلف نیتروژن، رقابت علف های هرز و ارقام کنجد بر عملکرد و اجزای عملکرد معنی داری گردید. برهم کنش نیتروژن و رقم بر شاخص سطح برگ، تعداد کپسول در بوته، وزن هزاردانه و شاخص برداشت معنی دار شد. با افزایش نیتروژن مصرفی شاخص سطح برگ کنجد افزایش یافت ولی رقابت علف های هرز سبب کاهش 23 درصدی تعداد کپسول در بوته کنجد شد و وزن هزار دانه به میزان 5/7 درصد شد. بیشترین عملکرد دانه (06/158 گرم در مترمربع) از تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن و از رقم محلی بهبهان (38/ 151 گرم در مترمربع) حاصل شد. در مجموع کاربرد تیمار نیتروژن افزایش 31 درصدی عملکرد بیولوژیک را نسبت به تیمار شاهد سبب شد. رقابت علف های هرز به ترتیب کاهش 43 و24 درصدی عملکرد دانه و بیولوژیک کنجد را باعث شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که کشت رقم محلی بهبهان با کاربرد تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن در شرایط منطقه ای امیدیه، سبب افزایش عملکرد دانه خواهد شد.