مبانی التزام در حقوق قراردادها

در تعامل حقوقی انسان ها با یکدیگر قرارداد شکل می گیرد و افراد خود را وفادار و ملزم به این قرارداد می دانند و عهد شکستن را مذموم و سزاوار پرداخت خسارت می شمارند و به حکم همین قرارداد است که شخص ملتزم و متعهد به انجام امری می گردد و از سوی دیگر این تعهدات دارای قدرت اجبار کننده ای می باشند که به شکل ضمانت اجرای آن متبلور و از صرف وعده های اخلاقی متمایز می گردند. منشا قدرت التزام از کجا نشات می گیرد؟ در مقام پاسخگویی به این مساله نظریات متعدد مطرح گردید که هر یک از نظریات طرفداران بسیار دارند، از جمله حاکمیت اراده ، تراضی، قانون، عدالت و...  از این میان طرفداران نظریه اراده که بر قصد تاکید می کنند، اراده را تنها منشا التزام به قرارداد تلقی می نماید. اما به نظر نمی آید تنها اراده فردی که معمولا به دنبال جذب منافع شخصی است در این الزام و التزام موثر باشد، بلکه قرین این اراده فردی باید نقش اراده جمعی انسانها که در پی جذب مصالح و منافع عمومی تجلی می نماید، توجه کرده و به آن اذعان نمود.