تاثیر مداخله آموزشی بر مهارت های ارتباطی و خودکارآمدی بهورزان

برای ارایه مراقبت های بهداشتی خوب و مناسب، ارتباط موثر بین بهورزان و مردم یک مهارت ضروری است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر مداخله آموزشی بر مهارت های ارتباطی و خودکارآمدی بهورزان انجام شد.  در این مطالعه نیمه تجربی در سال 1397، تعداد 104 بهورز شاغل در مراکز بهداشت ساوه و زرندیه وارد مطالعه شدند که بهورزان ساوه به روش تصادفی ساده در گروه آزمون (60 نفر) و تمامی بهورزان شاغل در زرندیه (44 نفر) در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون در 4 جلسه آموزشی 90دقیقه ای مهارت های ارتباطی و خودکارآمدی شرکت کردند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ای مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، خودکارآمدی و چک لیست مهارت های ارتباطی، قبل و 2 ماه بعد از مداخله آموزشی از هر دو گروه جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS 19 و آزمون های مجذور کای، T مستقل و T زوجی مورد تحلیل قرار گرفتند.  قبل از مداخله آموزشی بین گروه آزمون و کنترل از نظر میانگین نمرات مهارت های ارتباطی و خودکارآمدی اختلاف معنی داری وجود نداشت (0.05>P). اما بعد از مداخله آموزشی بین دو گروه در تمامی حیطه های مهارت ارتباطی (شروع جلسه و ایجاد رابطه، جمع آوری اطلاعات، توجه به دیدگاه مراجعان و ارایه اطلاعات، توافق دوطرفه و پایان دادن به جلسه) و خودکارآمدی تفاوت معنی دار مشاهده شد (0.001>P). همچنین در گروه آزمون بعد از مداخله آموزشی میانگین نمرات خودکارآمدی و همه حیطه های مهارت ارتباطی افزایش معنی دار یافت (0.001>P).  مداخله آموزشی موجب بهبود خودکارآمدی و مهارت های ارتباطی بهورزان می شود.