بررسی و تحلیل قاعده افزایی در شعر عرار

فرایند قاعده افزایی چیزی نیست جز توازن در وسیعترین مفهوم خود و این توازن از طریق "تکرار کلامی" حاصل می آید. در این شگرد، قواعدی بر قواعد زبان معیار افزوده می شود که موجب برجسته سازی در متن ادبی می گردد. قاعده افزایی موجب ایجاد موسیقی در زبان شعر می گردد و استفاده از آن بر توانایی شاعر در بهره گیری از ظرفیت های زبانی به منظورناآشنا ساختن و برجستگی زبان دلالت می کند. از این رو صورتگرایان روس، آن را عامل شکل گیری اثر ادبی می دانند. در این پژوهش، پس از بحث درباره قاعده افزایی، شگردهای آن در شعر مصطفی وهبی التل معروف به "عرار" بررسی می شود تا مشخص گردد که این شگرد ادبی تا چه اندازه توانسته است در شعر او موجب برجسته سازی شود. یکی از ویژگی های برجسته شعر وی، قاعده افزایی است که شاعر با به کار گیری مطلوب توازن آوایی و واژگانی در حیطه قاعده افزایی به عادت زدایی دست زده و از این رهگذر موجب برجسته سازی و آهنگین تر شدن کلام خود گشته است. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی به برجسته سازی و قاعده افزایی در سطوح آوایی و واژگانی می پردازد و در پی آن است که زیبایی شعری عرار را بر مخاطب آشکار سازد.