آسیب ها و تهدیدهای دام و طیور از منظر پدافند غیرعامل

حجم سرمایه گذاری ها در بخش دام و طیور، زنبور عسل، آبزیان و صنایع وابسته و مرتبط در اقتصاد ملی و امنیت آن، میزان اشتغال زائی زیر بخش، تامین بهداشت دام و فرآورده های دامی، تحقق امنیت غذائی، حفظ و ارتقای بهداشت عمومی و توسعه پایدار نیازمند برنامه ریزی و آمادگی لازم برای مقابله با تهدیدهای زیستی و کاهش عوارض و آسیب های ناشی از حوادث و بلایای طبیعی احتمالی و حتی تهدیدهای بیوتروریستی است. خطرهای ناشی از احتمال ورود، بروز و شیوع بیماری های دامی و طیور و بیماری های قابل انتقال بین انسان و دام  (بومی، غیربومی، بازپدید و نوپدید) به داخل کشور و وجود بیش از 190 بیماری باکتریائی، ویروسی و انگلی قارچی در انواع دام و طیور بر اهمیت برنامه ریزی واکنش سریع مقابله با تهدیدهای زیستی (غیرعمدی و عمدی) و مدیریت این بحران به وجود آمده و استفاده از راه کارها، اصول و ملاحظه های پدافند غیرعامل در حوزه بهداشت دام و دامپزشکی تاکید می نماید. از طرفی بلایای طبیعی نظیر زمین لرزه، سیل، رانش زمین، خشک سالی، سرمازدگی و... نیز که کشور ایران در معرض انواع مختلف آن قرار دارد، می تواند روی محیط زیست، جمعیت دامی و جوامع انسانی اثرات ناخوشایندی را به جا گذاشته و مجموعه این شرایط می تواند به بحران بیانجامد. در بین خسارت ها و آثار این گونه حوادث، تهدیدهای زیستی از پیامدهای مهم و اساسی قلمداد شده و در اولویت برنامه ها در مدیریت بحران قرار می گیرد. در مدیریت بحران پیش بینی و پیش گیری، آمادگی مقابله، بازسازی و بازتوانی برای کاهش آسیب پذیری، کاهش خسارت ها و بازگرداندن نواحی آسیب دیده به وضعیت عادی و شرایط روانی، اجتماعی جامعه به حالت طبیعی و تعادل مورد توجه قرار می گیرند.